22 Kongres Europejskiego Towarzystwa Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji - Belgrad 19-23 września 2020

Przypominam o zbliżającym się 22 Kongresie ESPRM odbywającym się z terminie przesuniętym ze względu na pandemię COVID-19.

Poniżej znajdziesz:

opłaty kongresowe i link do rejestracji uczestnika

Formularz rejestracyjny (hotele) 

Proszę o zapoznanie się z programem naukowym Kongresu:

19 września

20 września

21 września

22 września

23 września

Program warsztatów

Nowości Cochrane Rehabilitation (czerwiec 2020)

Uzyskiwanie poprawy funkcjonalnej po udarze mózgu przy pomocy neuroprotezy ruchowej

Udar mózgu jest najczęstszą przyczyną niepełnosprawności. Szacuje się, że do 2030 r. w społeczeństwie światowym będzie 70 milionów osób żyjących z konsekwencjami udarów, przy czym większość spośród tych osób będzie w wieku 74–79 lat. Neuroproteza ruchowa jest urządzeniem wspomagającym, które wykorzystuje funkcjonalna elektrostymulację porażonych mięśni w celu ułatwiania czynności codziennych i poprawy szansy na odzyskiwanie funkcji ruchowych. Celem omawianego przeglądu systematycznego Cochrane była ocena wpływu neuroprotezy ruchowej na niezależność w czynnościach codziennych (ADL), funkcję kończyn, uczestnictwo i  jakość życia związaną ze zdrowiem, tolerancję wysiłku, równowagę oraz analiza zdarzeń niepożądanyh związanych ze stosowaniem tego rozwiązania u osób po udarze. Przegląd obejmował 4 badania opublikowane do sierpnia 2019 r. obejmujące 831 osób dorosłych (średni wiek od 53 do 64 lat). We wszystkich badaniach porównywano stosowanie neuroprotezy ruchowej z innym urządzeniem wspomagającym (np. ortozą  AFO).

Stwierdzono istnienie ograniczonych dowodów na brak wpływu zastosowania neuroprotezy przez osoby po udarze na wynik testu Timed Up and Go i i równowagę (dowody o umiarkowanej jakości), prędkość chodzenia i wynik zmodyfikowanego wskaźnika Emory Functional Ambulation Profile oraz tolerancję wysiłku (dowody o niskiej jakości), jakość życia związana ze zdrowiem (dowody o bardzo niskiej jakości), w porównaniu z pacjentów stosujących AFO. Nie stwierdzono różnicy wpływu na szybkość chodu między neuroprotezą motoryczną wykorzystującą elektrody powierzchniowe a urządzeniem z elektrodami wszczepialnymi. W zidentyfikowanych pracach nie oceniano niezależności w codziennych czynnościach. Nie analizowano kosztów zaopatrzenia w neuroprotezę ruchową. Zastosowanie neuroprotezy ruchowej przyniosło podobne ryzyko zdarzeń niepożądanych (upadki), co  AFO (dowody o umiarkowanej i niskiej jakości). Więcej osób, które otrzymały neuroprotezę ruchową, wycofało się z badań niż osób zaopatrzonych w AFO (dowody o niskiej jakości). Ponieważ obecny stan wiedzy nie daje podstaw do jednoznacznego stwierdzenia korzyści lub szkodliwości neuroprotezy ruchowej u osób z udarem mózgu, należy kontynuować badania tego zagadnienia. Potrzeba nowych, prawidłowo zaprojektowanych badań obejmujących większe grupy. Metodologia tych badań powinna uwzględniać zaślepienie zbierania wyników opisujących niezależność w czynnościach codziennych i zdarzenia niepożądane, a także odnotowywać takie parametry jak motywacja do uczestnictwa w badaniu, spełnianie zaleceń, satysfakcja pacjenta. Zrozumienie skuteczności produktów z grupy neuroprotez ruchowych w odniesieniu do aktywności i uczestnictwa wymaga badań urządzeń zaopatrujących zarówno kończyny dolne, jak i górne, pracujących za pomocą elektrod powierzchniowych, jak i wszczepialnych, oraz porównać urządzenia wykorzystujące jako sygnał sterujący bodźce sztuczne, jak i biologiczne (elektromiografia, elektroencefalografia, elektroneurografia). Czytaj więcej...

Czy leczenie farmakologiczne, psychologiczne i stymulacja mózgu może zmniejszyć częstość depresji i objawów depresyjnych po udarze?

Depresja jest trudna do rozpoznania i oceny u osób, które przeżyły udar, głównie dlatego, że niektóre następstwa poznawcze udaru mogą zakłócać ocenę kliniczną w kierunku depresji prowadzona przy pomocy walidowanych narzędzi diagnostycznych.

Zaburzenia nastroju występują u około połowy pacjentów po udarze mózgu, zaś około jedna trzecia z nich ma depresję utrzymującą się przez pierwszy rok lub dłużej po wystąpieniu epizodu udarowego.Patogeneza depresji poudarowej jest przedmiotem kontrowersji. W szczególności trudno jest odpowiedzieć na pytanie, czy depresja po udarze jest bardziej związana z konkretnym uszkodzeniem struktury mózgu czy raczej z psychologiczną reakcją pacjenta na to zdarzenie. Depresja ma negatywny wpływ na proces zdrowienia i odzyskiwania wydolności funkcjonalnej zarówno w sferze poznawczej, jak i funkcjonowania fizycznego, zwiększa obciążenie opiekunów. Wielu pacjentów po udarze mózgu nie jest poddawanych badaniom przesiewowym w kierunku depresji  i / lub jej leczeniu. Fakt ten może w pewnym stopniu zależeć od braku wiedzy na temat bilansu korzyści i ryzyka terapii depresji poudarowej. Zalecane opcje leczenia obejmują trzy główne typy interwencji: farmakoterapia (wpływająca na procesy neurotransmisji synaptycznej w mózgu), psychoterapia (działająca Poprzez identyfikację i modyfikację dysfunkcyjnego myślenia, wzorców emocjonalnych, behawioralnych i relacji z innymi osobami) i neurostymulacja (nieinwazyjna elektryczna lub magnetyczna stymulacja mózgu modyfikuje przekaźnictwo chemiczne poprzez indukowanie przepływu prądu śródmózgowego w celu zwiększenia lub zmniejszenia pobudliwości neuronów w stymulowanym obszarze). Omawiany przegląd Cochrane aktualizuje poprzednie z lat 2004 i 2008.

Autorzy zmierzali do określenia, czy jedna lub więcej z rozważanych interwencji, pojedynczo lub łącznie, może być związana z redukcją chorobowości depresji poudarowej i / lub zmniejszenia intensywności objawów depresyjnych, poprawą funkcjonowania (w tym samodzielności) i jakości życia związanej ze zdrowiem. Poszukiwano również dowodów na bezpieczeństwo terapii i stosownie się do zaleceń terapeutycznych.Obecny Przegląd obejmował 49 badań z udziałem 3 342 pacjentów. W wyniku analizy nie uzyskano dowody o bardzo niskiej jakości, że farmakoterapia lub psychoterapia redukują chorobowość depresji poudarowej. Zidentyfikowano również dowody o bardzo niskiej jakości, że każda z omawianych interwencji, pojedynczo połączenie leczenia farmakologicznego z farmakoterapią lub neurostymulacją redukują objawy depresji. W przypadku nieinwazyjnej stymulacji mózgu dowody te dotyczą jedynie powtarzalnej przezczaszkowej stymulacji magnetycznej (rTMS). Z drugiej strony stwierdzono związek między interwencją farmakologiczną a objawami ubocznymi ze strony ośrodkowego układu nerwowego i przewodu pokarmowego.

Autorzy przeglądu stwierdzają, że obecne dowody „wstępnie wspierają stosowanie leków przeciwdepresyjnych przepisywanych na receptę lub psychoterapii w leczeniu depresji poudarowej, jednak w przypadku leków przeciwdepresyjnych ryzyko objawów ubocznych wymaga ostrożności podczas ich stosowania. Na jakość uzyskanych dowodów jak i możliwość uogólnienia ustaleń wpływ mają ograniczenia metodologiczne. Należą do nich duże różnice czasu między udarem a wejściem do próby między analizowanymi badaniami; wąskie ramy czasowe leczenia i obserwacji po leczeniu oraz nagminne dyskwalifikowanie osób z problemami w zakresie porozumiewania się, zaburzeniami funkcji poznawczych lub wcześniejszą chorobą psychiczną. Z tego względu potrzebne są dalsze badania w celu uzyskania lepszych dowodów na efektywność interwencji w leczeniu depresji poudarowej. Czytaj więcej...

ISPRM - webinar rehabilitacja pulmonologiczna i kardiologiczna w pandemii pandemii COVID-19 (doświadczenia z USA i Tajwanu)

Zapraszam do udziału w kolejnym seminarium Międzynarodowego Towarzystwa Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (ISPRM) na temat rehabilitacji pulmonologicznej i kardiologicznej w okresie pandemii COVID-19 zaplanowane na piątek 26. Czerwca 2020, godz. 14.00-15.00. Aby dołączyć proszę kliknąć powyższy link. Wskazane jest wcześniejsze zarejestrowanie się. 

W trakcie spotkania odbędą się wykłady o następującej tematyce:

Yuan-Yang Cheng:

• Rola rehabilitacji w leczeniu pacjentów z COVID-19
• Środki ostrożności w postępowaniu z pacjentami z COVID-19
• Realizacja programu rehabilitacji w warunkach ambulatoryjnych u osób z łagodnym przebiegiem COVID-19 bez czynników ryzyka; z łagodnym przebiegiem COVID-19 i epidemiologicznymi czynnikami ryzyka; rehabilitacji szpitalnej osób z umiarkowanie nasiloną i ciężka postacią COVID-19; pacjentów z COVID-19 wymagających respiratora z dobrą funkcją poznawczą; oraz wymagających respiratora i z zaburzeniami funkcji poznawczych.

Matthew N. Bartels

• typowe problemy kadriologiczne związane z COVID-19
• zastosowanie rehabilitacji kardiologicznej osobom po COVID-19, bez poważnych następstw
• zlecanie ćwiczeń osobom po infekcji COVID-19

Sylwetki wykładowców:

Matthew N. Bartels, MD, MPH (USA)

Matthew N. Bartels is the Chairman of the Department of Rehabilitation Medicine at Montefiore Health System/Albert Einstein College of Medicine. He received his MD and MPH degrees from Columbia College of Physicians & Surgeons followed by Internal Medicine and Rehabilitation Medicine Residency Programs at Columbia Presbyterian Medical Center in New York. He was the inaugural John A. Downey Clinical Professor of Rehabilitation Medicine at Columbia College of Physicians and Surgeons where he established the Human Performance Laboratory at Columbia University and directed Cardiopulmonary Rehabilitation there until September 2013 when he assumed the chairmanship at the Montefiore Health System. Dr. Bartels has published multiple scientific and review papers and is an invited speaker both in the United States and internationally. His particular areas of interest include cardiopulmonary rehabilitation, heart and lung transplant rehabilitation, biomechanical interventions for musculoskeletal pain, exercise and cognition, and development of new models of post acute care delivery.

Yuan-Yang Cheng MD, PhD, (Taiwan)

Dr. Yuan-Yang Cheng is the director of Department of Physical Medicine and Rehabilitation in Taichung Veterans General Hospital. He is also the vice chairman of the academic committee of Taiwan Academy of Cardiovascular and Pulmonary Rehabilitation and assistant professor of Faculty of Medicine in National Yang-Ming University. His work focuses specifically on the field of pulmonary rehabilitation, pain medicine and exercise training. His recent publications this year could be found in Archives of Physical Medicine and Rehabilitation and Plos One. His E-mail is Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., and he welcomes any discussions regarding to the field of cardiopulmonary rehabilitation through the E-mail.

ISPRM - webinar medycyna uszkodzeń rdzenia kręgowego w obliczu pandemii COVID-19: doświadczenia z Włoch i USA

Zapraszam do udziału w kolejnym seminarium Międzynarodowego Towarzystwa Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (ISPRM) na temat rehabilitacji osób z  uszkodzeniem rdzenia kręgowego w okresie pandemii COVID-19 zaplanowane na piątek 19. Czerwca 2020, godz. 14.00-15.00. Aby dołączyć proszę kliknąć powyższy link. Doświadczenia z poprzedniego webinaru ISPRM  wskazuje, że wskazane jest wcześniejsze zarejestrowanie się. 

W trakcie spotkania odbędą się wykłady o następującej tematyce:

Carlotte Kiekens:

1. wpływ pandemii Covid-19 na sytuację osób z URK we Włoszech
2. obraz kliniczny zakażenia SARS-Cov-2 u osób z URK
3. testowanie pacjentów z URK w kierunku Covid-19

 Marinella Galea

1. Epidemiologia COVID-19 w USA i jej implikacje dla osób z URK
2. Doświadczenie James J Peters VAMC Spinal Cord Injury Unit podczas pandemii COVID-19
3. cechy i kluczowe problemy kliniczne osób z URK z COVID-19 O wykładowacach: 

Sylwetki wykładowców:

Carlotte Kiekens MD (Belgia/Włochy)

Carlotte Kiekens is a Physical & Rehabilitation Medicine (PRM) physician and director of the Spinal Unit at Montecatone Rehabilitation Institute in Italy since January 2020. Before, she was head of clinic in the department of PRM at the University Hospitals Leuven (UZ Leuven) in Belgium. In 2016 she co-founded Cochrane Rehabilitation and is currently Co-Director. She is the chair of the ISPRM-WHO Liaison Committee and is involved in the development of an International Classification of Service Organizations in Rehabilitation (ICSO-R).She is a Senior Fellow of the European Board of PRM. She was general secretary of ESPRM between 2015 and 2018 and is the chair of the Professional Practice Committee at the UEMS PRM Section. Since 2014 she is a member of the European Academy of Rehabilitation Medicine. She published over 100 papers and 20 book chapters.

Marinella Galea MD, (USA)

 Marinella Galea, MD , is an Assistant Professor of PM&R at the Icahn School of Medicine at Mount Sinai and Assistant Professor of Medicine at New York Medical College. Dr Galea serves as the Chief of Spinal Cord Injury and Disorder at the James J Peters VAMC in NY. Dr Galea is a graduate of the University of Milan Medical School, Italy. She completed a post-doctoral program at New York Hospital Cornell Medical Center in endocrinology and applied physiology and completed her residency in Internal Medicine at the Icahn School of Medicine at Mount Sinai in New York. She trained in Spinal Cord Injury at the James J Peters VAMC and is board certified in Internal Medicine and Spinal Cord Injury Medicine. Dr Galea is a principal investigator of several spinal cord injuries research studies including biomarkers for pressure ulcers, the use of artificial intelligence to monitor disease course, and most recently, site principal investigator on the use of Nitazoxanide for post-exposure prophylaxis of COVID-19. She has published in several peer reviewed journals on gastrointestinal, endocrine and cardiovascular consequences of SCI and the use of telemedicine in rehabilitation.