Czy interwencje mające na celu zmniejszenie liczby upadków osób starszych w placówkach opiekuńczych i szpitalach są skuteczne?
Istnieje wiele wewnątrz- i zewnątrzpochodnych czynników odpowiedzialnych za upadki u osób starszych. Interwencje mające na celu zapobieganie upadkom, takie jak ćwiczenia fizyczne, farmakoterapia (np. suplementacja witaminą D), przystosowanie środowiska lub zastosowanie technologii wspomagających funkcjonowanie (np. systemy alarmowe), interwencje socjalne i edukacyjne pozostają w powszechnym użyciu i ich skuteczność jest przedmiotem badań. Najbardziej zasadne wydają się interwencje kompleksowe łączące wiele strategii dobieranych w oparciu o indywidualną ocenę czynników ryzyka upadku.
Najnowszy przegląd Cochrane jest aktualizacją poprzedniej analizy podsumowującej istniejące dowody wpływu ukierunkowanych interwencji mających na celu zapobieganie upadkom stosowanych jako uzupełnienie rutynowej opieki w ośrodkach opieki długoterminowej i szpitalach. Obecnie przeanalizowano 95 randomizowanych badaniach kontrolowanych, spośród których 13 analizuje efektywność kompleksowych interwencji.
Wyniki wskazują, że ośrodkach opiekuńczych wpływ ćwiczeń i farmakoterapii na zapobieganie upadkom jest nadal niepewny. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że suplementacja witaminą D zmniejsza częstość, ale nie ryzyko upadku, podczas gdy wpływ interwencji wieloczynnikowych na częstość upadków jest niepewny i mogą one odgrywać niewielka role w redukcji ryzyka upadków.
Również w opiece szpitalnej efektywność fizjoterapii dodanej do standardowego postępowania daje niepewny efekt w odniesieniu do częstości upadków i ryzyka upadku.
Interwencje kompleksowe mogą zmniejszyć częstość występowania upadków u pacjentów po ostrym okresie choroby, jednak w tych okolicznościach wpływ interwencji terapeutycznych na ryzyko upadku jest nadal niepewny.
