Nowości Cochrane Rehabilitation czerwiec 2021

Wspomagane elektromechanicznie ćwiczenia chodu po udarze

Udar mózgu jest dysfunkcją ośrodkowego układu nerwowego w wyniku zaburzenia przepływu mózgowego. Udar mózgu jest drugą najczęstszą przyczyną zgonów na świecie i główną przyczyną niepełnosprawności. U osób dotkniętych udarem często występują zaburzenia funkcji ruchowej, czuciowej i percepcji wzrokowej. Trzy miesiące po udarze około 20% pacjentów pozostaje na wózku inwalidzkim, a niemal 70% wykazywało obniżenie szybkości chodu i wydolności. Rehabilitacja osób po udarze mózgu ma na celu zwiększenie funkcjonalnej niezależności i poprawy wydolności w czynnościach codziennych. Ćwiczenia funkcji chodu odgrywają główną rolę w odzyskiwaniu zdolności chodzenia. Współczesne koncepcje faworyzują ćwiczenia o większej intensywności, z powtarzaniem zadań specyficznych dla trenowanych czynności. Użytecznymi narzędziami wspomagającymi terapeutów i ułatwiających udział pacjentów w ćwiczeniach chodu o pożądanej intensywności są roboty (urządzenia programowane do automatycznego wspomagania wykonywania określonych zadań) i urządzenia elektromechaniczne (mechaniczne sterowane elektrycznie). M.in. zautomatyzowane elektromechaniczne ortozy o typie egzoszkieletów czy urządzeń z końcowym efektorem (m.in. Lokomat, Exowalk, Gait Trainer GT I) umożliwiają powtarzalne ćwiczenie złożonych cykli chodu (w warunkach częściowego odciążenia masy ciała lub z całkowitym obciążeniem).

Omawiany przegląd Cochrane odpowiada na pytanie, czy urządzenia elektromechaniczne są pomocne i bezpieczne w poprawiania funkcji chodu w porównaniu z klasyczną fizjoterapią lub zwykłą, będąc aktualizacją przeglądów systematycznych Cochrane opublikowanych w 2007 i 2017 roku. Analizowane wyniki obejmowały prędkość chodu, zdolność chodu, akceptowalność terapii i odsetek zgonów w trakcie interwencji. Obecny przegląd obejmował 62 badania opublikowane i/lub zarejestrowane do 6 stycznia 2020 r. z udziałem 2440 dorosłych uczestników. Wyniki wykazały, że wspomagane elektromechanicznie urządzenia do ćwiczeń chodu w połączeniu z fizjoterapią zwiększają zdolność samodzielnego chodu. Zastosowanie tych urządzeń  w terapii może poprawić prędkość chodu i prawdopodobnie nie poprawią średniej zdolności chodu. Większe korzyści odnoszą osoby niechodzące i te, u których zastosowano interwencję wcześnie po udarze.  Powyższe wyniki należy interpretować z ostrożnością, ponieważ niektóre badania (i) obejmowały pacjentów chodzących, (ii) przyjmowały różny czas użytkowania urządzeń i różną częstotliwość ćwiczeń, (iii) dopuszczały stosowanie urządzeń z elektrostymulacją. Ćwiczenia chodu wspomagane urządzeniami  elektromechanicznymi nie zwiększały ryzyka rezygnacji z udziału w badaniu podczas interwencji ani ryzyka zgonu. Osoby po udarze, u których stosowane są ćwiczenia chodu wspomagane urządzeniami elektromechanicznymi w połączeniu z fizjoterapią, mają większa szansę poprawy funkcji chodu niż osoby, u których ćwiczenia chodu odbywają się bez tych urządzeń.

Interwencje zwiększające aktywność fizyczną osób z wadą wrodzoną serca

Wada struktury serca jest jedną z najczęstszych wad wrodzonych, występującą w około 1% wszystkich żywych urodzeń. Osoby z wadą wrodzoną serca miewają złożoną niepełnosprawność u przyczyny której leżą zarówno czynniki środowiskowe, jak i genetyczne. Odsetek pacjentów z wadą wrodzoną serca dożywających dorosłości wzrasta w ostatnich dziesięcioleciach z powodu wzrostu skuteczności diagnostyki prenatalnej, postępu chirurgii i wcześniejszego wdrażania leczenia. Tradycyjnie osoby z wadą wrodzoną serca rzadko angażują się w sport lub inne aktywności fizyczne ze względu na obawę pogorszenia stanu zdrowia. W efekcie w tej populacji wydolność krążeniowo -oddechowa jest z reguły niska i są gorsze wskaźniki zdrowia psychospołecznego. Co więcej, siedzący tryb życia sprzyja występowaniu otyłości i chorób układu krążenia u pacjentów z wadą wrodzoną serca, co ma konsekwencje zarówno w postacie podwyższonej zachorowalności, jak i śmiertelności. W chwili obecnej coraz więcej obserwacji przemawia za uzytecznością interwencji zwiększających aktywność fizyczną u osób z wadą wrodzoną serca, chociaż skuteczność i bezpieczeństwo tych działań nie są znane.

Omawiany przegląd systematyczny Cochrane ma na celu ocenę skuteczności i bezpieczeństwa interwencji promujących aktywność fizyczną, ćwiczenia oddechowe i ćwiczenia lecznicze) u osób wadą wrodzoną serca niezależnie od wieku i wcześniejszych interwencji medycznych w porównaniu z grupami kontrolnymi pozostającymi bez aktywności fizycznej lub uprawiających typową dla siebie aktywność. Głównymi analizowanymi punktami końcowymi były: wydolność krążeniowo-oddechowa, jakość życia związana ze zdrowiem oraz wyniki pomiarów aktywności fizycznej dokonywanych rzez przenośne urządzenia, podczas gdy wśród drugorzędnych wyników znalazły się „subiektywne” odczucia dotyczące aktywności fizycznej, powrót do aktywności zawodowej lub edukacji, częstość hospitalizacji, siła mięśniowa i zdarzenia niepożądane. Na podstawie analizy 15 randomizowanych badań kontrolowanych z udziałem 924 osób wykazano, że interwencje zwiększające aktywność fizyczną osób z wadą wrodzoną serca prawdopodobnie nieznacznie poprawiają wydolność krążeniowo-oddechową i siłę mięśni (dowody o umiarkowanej jakości) i mogą nieznacznie poprawiać codzienne uczestniczenie w aktywnościach fizycznych (dowody o niskiej jakości). Zidentyfikowano dowody o bardzo niskiej jakości, że interwencje zwiększające aktywność fizyczną  poprawiają jakość życia związaną ze zdrowiem. Ponadto nie odnotowano żadnych poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z interwencjami, a także nie obserwowano niepożądanych zmian struktur serca.

Chociaż uzyskane wyniki wydają się obiecujące, potrzebne są dalsze badania (w postaci dużych i długoterminowych randomizowanych wieloośrodkowych prób), uwzględniające długoterminową obserwację wyników takich jak śmiertelność, zachorowalność i efektywność kosztowa. Co więcej, badanie skuteczności interwencji zwiększających aktywność fizyczną osób z określonymi wadami serca może być użyteczne w lepszej indywidualizacji zaleceń.

Europejski webinar FRAGILITY FRACTURE NETWORK - 12 czerwca 2021 godz. 09:00

12 czerwca 2021 o gdz. 09:00 rozpocznie się europejski panel Fragility Fracture Network, globalnej multidyscyplinarnej organizacji ekspertów powołanej w celu poprawy jakości leczenia i wtórnej prewencji złamań osteoporotycznych. Celem panelu jest współpraca w zakresie tworzenia lokalnych sieci ekspertów w poszczególnych krajach. Szczegółowy program znajduje się poniżej. 

Aby uczestniczyć w panelu zarejestruj się klikając tutaj. 

Załączniki:

FFN WEBINAR INV.pdf

[ ]

236 kB

European School Marseille "Motor Disabilities: Posture and Movement Analysis, Rehabilitation, Neurophysiology." – nabór 2021

Mam przyjemność poinformować o naborze do tegorocznej edycji kursu Europejskiej Szkoły Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji w Marsylii European School Marseille "Motor Disabilities: Posture and Movement Analysis, Rehabilitation, Neurophysiology." Jest to cyklicznie urządzane renomowane wydarzenie edukacyjne przeznaczone dla lekarzy specjalizujących się w rehabilitacji medycznej, akredytowane przez Europejską Radę Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (European Board of Physical and Rehabilitation Medicine – EBPRM) i Europejskie Towarzystwo Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (European Society of Physical and Rehabilitation Medicine – ESPRM). Program szkolenia znajduje się w załączniku poniżej. Szkolenie, które w tym roku organizowane jest w jako kurs w całości on-line w dniach 5-9 lipca 2021 jest dostępne bezpłatnie dla ograniczonej ilości osób.

kryteria kwalifikacyjne:

1) kurs jest dostępny dla lekarzy specjalizujących się w rehabilitacji medycznej (przed egzaminem)
2) kurs jest dostępny dla członków PTReh ze składkami opłaconymi do 2021 roku

procedura kwalifikacji na kurs:

1) kandydat dokonuje rejestracji na  pod adresem European Board of PRM i uzyskuje numer rejestracyjny (osoby, które posiadają już taki numer nie muszą tego robić powtórnie) i używa go w korespondencji dot. kursu.
2) kandydat przygotowuje dokumenty w języku angielskim w formacie word (inne formaty, np. PDF nie będą akceptowane):

• list motywacyjny
• CV
• rekomendację od kierownika specjalizacji
• wypełniony formularz zgłoszeniowy (jest w załączniku)
• w języku polskim: pisemna zgoda na przetwarzanie danych osobowych zgodnie z Ustawą z dn. 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych (Dz. Ust. Nr 133 poz. 883 z późn. zm.) przez Polskie Towarzystwo Rehabilitacji na potrzeby kwalifikacji do Kursu European School Marseille "Motor Disabilities: Posture and Movement Analysis, Rehabilitation, Neurophysiology, z przyjęciem do wiadomości, że podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do procedury kwalifikacji, oraz , że kandydat ma prawo wglądu do swoich danych, ich poprawiania oraz usunięcia.

pod adres krajowego menedżera EBPRM: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. przed 23 maja (godz. 24.00)
3) krajowy menedżer przygotowuje dokumenty kandydatów poprzez zaślepienie i przekształcenie w pdf i wysyła je 24 maja do osób uprawnionych do głosowania (Zarząd Główny PTReh)
4) Terminem głosowania nad kandydaturami jest 27 maja godz. 24.00
5) Wyniki głosowania są akceptowane przez Pana Prezesa PTReh prof. Piotra Majchera, który ma prawo również podjąć decyzję o kolejności kandydatów w przypadku równej liczby głosów, skarbik PTReh weryfikuje opłacenie składek (decyzja/akceptacja jest podjęta do 31 maja godz. 24.00 i przesłana do mnie)
5) krajowy menedżer wysyła dane uczestników do organizatora kursu w dniu 1 czerwca 2021. 

Załączniki:

preliminary programme 2021.pdf	[ ]	193 kB
Registration Form ESM 2021.doc	[ ]	22 kB

Nowości Cochrane Rehabilitation - maj 2021

Czy interwencje psychologiczne i społeczne zapobiegają zaburzeniom psychicznym u osób mieszkających w krajach o niskich i średnich dochodach dotkniętych kryzysami humanitarnymi?

Mieszkańcy krajów o niskich i średnich dochodach przechodzących kryzys humanitarny, doświadczają zdarzeń takich jak wojny, głód i klęski żywiołowe, które istotnie zagrażają ich zdrowiu i bezpieczeństwu. Istnieje duże ryzyko niekorzystnego wpływu na ich zdrowie psychiczne i fizyczne. Typowymi konsekwencjami są zespół stresu pourazowego (PTSD) oraz objawy depresji lub lęku. Fakty te skłaniają do podejmowania interwencji psychospołecznych względem osób w każdym wieku. W szczególności często podejmuje się działania profilaktyczne, mające na celu redukcje wpływu czynników stresu i poprawę strategii radzenia sobie, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych.

Omawiany  aktualny przegląd Cochrane porównuje skuteczność interwencji psychologicznych i społecznych z warunkami kontrolnymi, takimi jak oczekiwanie na interwencję, standardowe postępowania, pozorne interwencje związane z uważnością, inne pozorne interwencje psychologiczne oraz brak leczenia w zapobieganiu rozwijaniu się zaburzeń psychicznych u mieszkańców krajów o niskich i średnich dochodach poddanych wpływowi kryzysu humanitarnego. Przeanalizowano siedem randomizowanych, kontrolowanych badań z udziałem 2398 uczestników (dzieci / młodzieży, jak i dorosłych).

Uzyskane wyniki sugerują brak danych umożliwiających wnioskowanie na temat skuteczności interwencji psychologicznych i społecznych w celu zmniejszenia częstości występowania zaburzeń psychicznych. Interwencje psychologiczne i społeczne mogą nie mieć znaczenia w porównaniu z interwencjami kontrolnymi w obserwowanym punkcie końcowym u dzieci / młodzieży i u dorosłych (dowody o niskiej lub bardzo niskiej jakości). Nie jest pewne, czy interwencja psychologiczna i społeczna redukują objawy depresji i lęku zarówno u dzieci, jak i u dorosłych oraz czy zmniejszają nasilenie PTSD u dzieci w porównaniu z warunkami kontrolnymi (wszystkie dowody o bardzo niskiej jakości). Nie raportowano zdarzeń niepożądanych związanych z interwencjami. Autorzy sugerują potrzebę dalszych randomizowanych badań kontrolowanych, z bardziej rygorystycznymi pomiarami wyników, w celu oceny skuteczności i potencjalnych skutków ubocznych tych interwencji.

Przełożenie dowodów na praktykę w rehabilitacji chorych po udarze: czy interwencje promujące wdrażanie praktyki opartej na dowodach są skuteczne?

Przekładanie dowodów naukowych na praktykę rehabilitacyjną jest złożonym, w dużej mierze niezbadanym zagadnieniem. Potencjalne problemy zidentyfikowane jako bariery powstrzymujące implementację mogą obejmować czynniki ekonomiczne, organizacyjne, kulturowe i psychologiczne, a także nieskuteczne / opóźnione rozpowszechnianie wiedzy opartej na dowodach wśród profesjonalistów ochrony zdrowia i osób odpowiedzialnych za organizację opieki. W przypadku rehabilitacji poudarowej, pomimo szybko rosnącej liczby wysokiej jakości badań i wytycznych opartych na dowodach, zmiany w praktyce rehabilitacyjnej są niewystarczająco szybkie. W rezultacie większość pacjentów z udarem mózgu na całym świecie nie otrzymuje rehabilitacji opartej na dostępnych dowodach. Aby promować wdrażanie rehabilitacji opartej na dowodach stosuje się i wdraża określone strategie, takie jak warsztaty szkoleniowe, materiały edukacyjne i informację zwrotną dla profesjonalistów na temat uzyskiwanych przez nich wyników.

W 2020 roku Liana S. Cahill i współpracownicy opublikowali przegląd Cochrane mający na celu ocenę, czy interwencje mające na celu promowanie stosowania praktyki opartej na dowodach w rehabilitacji po udarze mogą wpływać na przestrzeganie zalecanego leczenia przez personel ochrony zdrowia i/lub pacjentów, ma wpływ na ich stan zdrowia i samopoczucie, satysfakcję pracowników ochrony zdrowia, opłacalność leczenia i ryzyko efektów ubocznych. Autorzy zamierzali również porównać efekty interwencji dostosowanych i nie dostosowanych do indywidualnych potrzeb, w celu pokonania przeszkód utrudniających implementację.

Zidentyfikowano dziewięć badań z udziałem 12 428 pacjentów i trzy trwające badania jako spełniające kryteria selekcji. Włączone badania dotyczyły rehabilitacji w fazie ostrej, po-ostrej lub rehabilitacji środowiskowej. Większość przebadanych interwencji miała charakter wieloaspektowy, obejmujący spotkania edukacyjne i materiały edukacyjne; W sześciu badaniach oceniono skutki interwencji dostosowanych do konkretnych barier.

Autorzy uznali, że nie można dokonać wiarygodnej oceny wpływu interwencji wdrożeniowych na przestrzeganie przez pracowników ochrony zdrowia opartej na dowodach praktyki rehabilitacji po udarze, ze względu na bardzo niską jakość danych naukowych. Ponadto  zastosowanie badanych strategii nie powodowało żadnej lub powodowało niewielką różnicę w jakości życia związanej ze zdrowiem (dowody o umiarkowanej jakości) oraz niewielką lub żadną różnicę w przestrzeganiu przez pacjentów zalecanego postępowania, oraz niewielki wpływ na dobrostan psychiczny (dowody o niskiej jakości). Żadne z badań nie wykazało wpływu na zamiar zmiany zachowania lub zadowolenie pracowników ochrony zdrowia. Nie wykazano opłacalności interwencji, a dostosowywanie interwencji do zidentyfikowanych barier nie wpłynęło na wyniki kliniczne ani ekonomiczne.

Autorzy podkreślili utrzymujący się brak wiedzy na temat optymalnych sposobów promowania opartych na dowodach praktyk w rehabilitacji po udarze. Ponieważ, jak podkreślają autorzy: „Pełen potencjał rehabilitacji po udarze zostanie zrealizowany jedynie poprzez trwałe wdrażanie wiedzy badawczej do praktyki klinicznej”, należy dążyć do zwiększenia liczby i jakości badań poświęconych temu zagadnieniu. .