Pandemia COVID-19 spowodowała ogromny wzrost potrzeb usług z zakresu rehabilitacji. Potrzeby te powinny być spełniane w oddziałach intensywnej opieki medycznej, na oddziałach rehabilitacyjnych, w ramach lecznictwa otwartego i rehabilitacji realizowanej w środowisku i będą istnieć także po opanowaniu pandemii. Jednocześnie pandemia poważnie zakłóciła realizację usług rehabilitacyjnych, od których będzie zależało funkcjonowanie osób po przebyciu infekcji.
Profesjonaliści ochrony zdrowia, w szczególności specjaliści rehabilitacji muszą być przygotowani na rosnące potrzeby rehabilitacyjne osób wracających do zdrowia po COVID-19. Wychodząc na przeciw tym potrzebom Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przy udziale międzynarodowych ekspertów, opracowała 7-modułowy kurs rehabilitacji, który jest udostępniany w ramach bezpłatnej serii szkoleń na COVID-19.
Bezpłatny kurs obejmuje wprowadzenie do rehabilitacji osób z COVID-19, w tym kluczowe koncepcje rehabilitacji w zakresie najczęstszych zaburzeń funkcjonalnych związanych z COVID-19. Każdy moduł trwa 20-30 minut, a uczestnicy mają możliwość zdobycia certyfikatów zarówno za ukończenie, jak i wysokie oceny końcowe.
W celu zapewnienia rzetelnego wsparcia merytorycznego dotyczącego optymalnej opieki nad pacjentami z COVID-19 przez cały okres ich choroby WHO udostępnia aktualizację tymczasowych wytycznych „Clinical management of COVID-19: interim guidance.” opublikowanych 27 maja 2020 r.
Zapraszamy do wzięcia udziału w I Wirtualnym Kongresie ISPRM organizowanym w dniach: 12-15 czerwca 2021.
Abstrakty prac można zgłaszać do 5 marca 2021, godz. 12:00
Propozycje warsztatów przedkongresowych można zgłaszać do 19 lutego 2021 godz. 12:00
Link do rejestracji udziału. Uwaga: Niższe opłaty rejestracyjne obowiązują do 16 kwietnia 2021
Zapraszamy do wypełniania ankiety na temat potrzeb w zakresie tłumaczenia symultanicznego anglojęzycznych wykładów
Tegoroczny Europejski Egzamin z Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji odbędzie się w dniu 19 czerwca 2021 roku.
Egzamin jest drogą uzyskania tytułu Fellow of European Board of Physical and Rehabilitation Medicine (FEBPRM) oznaczającego posiadanie kompetencji zawodowych w dziedzinie medycyny fizykalnej i rehabilitacji na poziomie europejskim.
KTO MOŻE PRZYSTĄPIĆ DO EGZAMINU?
lekarze z tytułem specjalisty rehabilitacji medycznej oraz lekarze w trakcie specjalizacji, po upływie minimum trzech lat specjalizacji.
W JAKI SPOSÓB ZORGANIZOWANY BĘDZIE EGZAMIN?
Egzamin odbędzie się jednocześnie w krajach członkowskich lub stowarzyszonych Sekcji UEMS-PRM. Do zdania egzaminu konieczne jest udzielenie prawidłowej odpowiedzi na przynajmniej 60 ze 100 pytań wielokrotnego wyboru. Zakres pytań odpowiada podstawie programowej kształcenia podyplomowego w medycynie fizykalnej i rehabilitacji. Materiały edukacyjne przydatne w trakcie przygotowania do egzaminu dostępne są po zalogowaniu na tej stronie
Więcej szczegółów dotyczących przebiegu egzaminu można znaleźć tutaj.
Przewidywane miejsce i czas egzaminu:
Narodowy Instytut Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji; ul. Spartańska 1, 02-637, Warszawa, 19 czerwca 2021 r.
JAKIE SĄ KORZYŚCI WYNIKAJĄCE Z CERTYFIKACJI?
Posiadacz tytułu FEBPRM ma kompetencje zawodowe na poziomie europejskim, co jest anonsowane w upublicznionym spisie certyfikowanych specjalistów i korzysta ze:
JAK SIĘ ZAREJESTROWAĆ?
(przed przystąpieniem do rejestracji zalecam nawiązanie kontaktu z Krajowym Menedżerem EBPRM na obszar Polski: Piotr Tederko, adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript., telefon: 506663718 i przesłanie do wglądu skanu dyplomu specjalizacyjnego, względnie dokumentów dotyczących otwartej specjalizacji z rehabilitacji medycznej)
Rejestracja kandydatów na egzamin będzie otwarta w dniach 01 marca 2021 - 18 kwietnia 2021 r. i nie podlega przedłużeniu.
Zespół bólów krzyża (ZBK) jest jednym z najczęściej występujących schorzeń i jedną z głównych przyczyn niepełnosprawności na świecie; NLPZ są często stosowane w leczeniu ZBK. Opublikowany w 2008 r. Przegląd Cochrane porównujący skuteczność NLPZ z placebo lub innymi lekami / terapiami, w ZBK sugerował, że NLPZ są nieco skuteczne w krótkotrwałym łagodzeniu objawów u pacjentów z ostrym i przewlekłym bólem krzyża bez toru korzeniowego; ponadto stwierdzono, że nowe selektywne inhibitory COX-2 mają podobne skutki, jak nieselektywne NLPZ, przy mniejszej liczbie skutków ubocznych ze strony przewodu pokarmowego. Aktualizacja przeglądu obejmująca doniesienia do stycznia 2020 r. obejmuje 32 randomizowane badania z grupą kontrolną (o 6 więcej niż w poprzednim przeglądzie), z udziałem łącznie 5356 uczestników z ostrym ZBK, oceniając wpływ jednego lub więcej rodzajów NLPZ w porównaniu z placebo lub alternatywnymi metodami leczenia na ból, niepełnosprawność, wrażenie ogólnej poprawa, zdarzenia niepożądane i powrót do pracy. Zgodnie z nowymi danymi stosowanie NLPZ w porównaniu do placebo redukuje natężenie bólu średnio o 7,3 punktu w 100-punktowej skali, a niepełnosprawność o 2 punkty w 24-punktowej skali niepełnosprawności, co sugeruje, że działanie NLPZ jest w istocie zbyt małe by mieć znaczenie kliniczne. Nie potwierdzono różnicy częstości występowania działań niepożądanych między NLPZ a placebo i selektywnych inhibitorów COX-2 w porównaniu z nieselektywnymi NLPZ.
Przegląd wykazuje wiele ograniczeń metodologicznych wartości uzyskanych danych: niemal połowa przeglądanych badań została sfinansowana przez firmy farmaceutyczne, a kilka z nich jest bardzo starych. Zbliżone efekty kliniczne mierzono różnymi metodami. W 2018 r. międzynarodowy komitet sterujący opracował wstępny podstawowy zestaw narzędzi, które należy użyć w badaniach klinicznych z udziałem osób z niespecyficznym ZBK. Należy mieć nadzieję, że zastosowanie tego zestawu może poprawić jakość dowodów w przyszłych badaniach dotyczących leczenia ostrego ZBK.
Udar jest jedną z najczęstszych przyczyn nabytej niepełnosprawności na całym świecie. Istotną konsekwencją funkcjonalną jest ograniczenie wydolności w czynnościach codziennych i w zajęciach domowych i / lub aktywnościach społecznych, do których prowadzą zaburzenia poznawcze, dotyczące nastroju umiejętności komunikacyjnych, a także zaburzenia chodu i sprawności kończyn górnych. Zaburzenia funkcji kończyn górnych dotyczą od 33% do 95% W populacji osób dotkniętych udarem i poprawienie tych funkcji jest częstym celem interwencji rehabilitacyjnych. Stosowane powszechnie programy rehabilitacji są często mało skuteczne ze względu na niewystarczającą aktywną współpracę ze strony pacjentów, niską częstotliwość i intensywność ćwiczeń terapeutycznych. W tym kontekście zastosowanie ćwiczenia umysłowego może poprawić wyniki rehabilitacji przy aktywizację funkcji poznawczych. Istotnym elementem ćwiczenia umysłowego może być np. kształtowanie świadomości aktywności pod postacią np. wytworzenia i wzmacniania wyobrażenia ruchu specyficznego dla danej aktywności, np. chwytania filiżanki za pomocą. Efektem ćwiczeń umysłowych ukierunkowanych na ruch jest stymulacja neuroplastyczności, ponieważ z użyciem neuroobrazowania udowodniono, że zbliżone obszary mózgu są aktywowane w trakcie wyobrażania i wykonywania ruchu. Omawiany przegląd poszukuje dowodów skuteczność ćwiczeń umysłowych stosowanych jako uzupełnienie fizjoterapii w zakresie poprawy funkcji kończyn górnych u pacjentów po udarze mózgu.
Przeanalizowano 25 randomizowanych badań klinicznych z grupami równoległymi lub porównaniem między różnymi grupami przeprowadzonych w dziewięciu krajach z udziałem 676 dorosłych uczestników. Wyniki dostarczyły dowodów o umiarkowanej jakości na poprawę funkcji kończyny górnej po zastosowaniu ćwiczeń umysłowych wraz z fizjoterapią w porównaniu z innymi metodami leczenia. Zidentyfikowano również dowody o niskiej jakości, że izolowane ćwiczenia umysłowe (bez fizjoterapii) nie wpływają na wydolność w czynnościach codziennych. Nie odnotowano skutków ubocznych ćwiczeń umysłowych.
Wnioski: przegląd uprawnia twierdzenie z umiarkowaną pewnością o istnieniu korzyści w poprawie funkcji kończyn górnych po zastosowaniu ćwiczeń umysłowych w połączeniu z fizjoterapią w porównaniu z jedynie fizjoterapią. Dowody o niskiej jakości sugerują, że ćwiczenia umysłowe dodane do innych form terapii nie wpływają istotnie na wydolność w codziennych czynnościach. Konieczne są dalsze badania w celu oceny wymaganej dawki ćwiczeń umysłowych oraz długofalowych wyników terapii.
Wymagane są wysokiej jakości badania projektowane z zastosowaniem wytycznych CONSORT przestrzegające właściwego raportowania cech badanych (czas upływający od udaru, płeć, zdolność wyobrażania sobie niezbędnych ruchów), optymalnych dawek ćwiczeń umysłowych, ich kosztów, oraz wyników (m.in. wydolność w czynnościach codziennych, jakość życia związana ze zdrowiem, zdarzenia niepożądane).
Strona 10 z 39