19
05.2021

European School Marseille "Motor Disabilities: Posture and Movement Analysis, Rehabilitation, Neurophysiology." – nabór 2021

Mam przyjemność poinformować o naborze do tegorocznej edycji kursu Europejskiej Szkoły Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji w Marsylii European School Marseille "Motor Disabilities: Posture and Movement Analysis, Rehabilitation, Neurophysiology." Jest to cyklicznie urządzane renomowane wydarzenie edukacyjne przeznaczone dla lekarzy specjalizujących się w rehabilitacji medycznej, akredytowane przez Europejską Radę Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (European Board of Physical and Rehabilitation Medicine – EBPRM) i Europejskie Towarzystwo Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji (European Society of Physical and Rehabilitation Medicine – ESPRM). Program szkolenia znajduje się w załączniku poniżej. Szkolenie, które w tym roku organizowane jest w jako kurs w całości on-line w dniach 5-9 lipca 2021 jest dostępne bezpłatnie dla ograniczonej ilości osób.

kryteria kwalifikacyjne:

1) kurs jest dostępny dla lekarzy specjalizujących się w rehabilitacji medycznej (przed egzaminem)
2) kurs jest dostępny dla członków PTReh ze składkami opłaconymi do 2021 roku

procedura kwalifikacji na kurs:


1) kandydat dokonuje rejestracji na  pod adresem European Board of PRM i uzyskuje numer rejestracyjny (osoby, które posiadają już taki numer nie muszą tego robić powtórnie) i używa go w korespondencji dot. kursu.
2) kandydat przygotowuje dokumenty w języku angielskim w formacie word (inne formaty, np. PDF nie będą akceptowane):

  • list motywacyjny
  • CV
  • rekomendację od kierownika specjalizacji
  • wypełniony formularz zgłoszeniowy (jest w załączniku)
  • w języku polskim: pisemna zgoda na przetwarzanie danych osobowych zgodnie z Ustawą z dn. 29 sierpnia 1997r. o ochronie danych osobowych (Dz. Ust. Nr 133 poz. 883 z późn. zm.) przez Polskie Towarzystwo Rehabilitacji na potrzeby kwalifikacji do Kursu European School Marseille "Motor Disabilities: Posture and Movement Analysis, Rehabilitation, Neurophysiology, z przyjęciem do wiadomości, że podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne do procedury kwalifikacji, oraz , że kandydat ma prawo wglądu do swoich danych, ich poprawiania oraz usunięcia.

pod adres krajowego menedżera EBPRM: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. przed 23 maja (godz. 24.00)
3) krajowy menedżer przygotowuje dokumenty kandydatów poprzez zaślepienie i przekształcenie w pdf i wysyła je 24 maja do osób uprawnionych do głosowania (Zarząd Główny PTReh)
4) Terminem głosowania nad kandydaturami jest 27 maja godz. 24.00
5) Wyniki głosowania są akceptowane przez Pana Prezesa PTReh prof. Piotra Majchera, który ma prawo również podjąć decyzję o kolejności kandydatów w przypadku równej liczby głosów, skarbik PTReh weryfikuje opłacenie składek (decyzja/akceptacja jest podjęta do 31 maja godz. 24.00 i przesłana do mnie)
5) krajowy menedżer wysyła dane uczestników do organizatora kursu w dniu 1 czerwca 2021. 

13
05.2021

Nowości Cochrane Rehabilitation - maj 2021

 

Czy interwencje psychologiczne i społeczne zapobiegają zaburzeniom psychicznym u osób mieszkających w krajach o niskich i średnich dochodach dotkniętych kryzysami humanitarnymi?

Mieszkańcy krajów o niskich i średnich dochodach przechodzących kryzys humanitarny, doświadczają zdarzeń takich jak wojny, głód i klęski żywiołowe, które istotnie zagrażają ich zdrowiu i bezpieczeństwu. Istnieje duże ryzyko niekorzystnego wpływu na ich zdrowie psychiczne i fizyczne. Typowymi konsekwencjami są zespół stresu pourazowego (PTSD) oraz objawy depresji lub lęku. Fakty te skłaniają do podejmowania interwencji psychospołecznych względem osób w każdym wieku. W szczególności często podejmuje się działania profilaktyczne, mające na celu redukcje wpływu czynników stresu i poprawę strategii radzenia sobie, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych.

Omawiany  aktualny przegląd Cochrane porównuje skuteczność interwencji psychologicznych i społecznych z warunkami kontrolnymi, takimi jak oczekiwanie na interwencję, standardowe postępowania, pozorne interwencje związane z uważnością, inne pozorne interwencje psychologiczne oraz brak leczenia w zapobieganiu rozwijaniu się zaburzeń psychicznych u mieszkańców krajów o niskich i średnich dochodach poddanych wpływowi kryzysu humanitarnego. Przeanalizowano siedem randomizowanych, kontrolowanych badań z udziałem 2398 uczestników (dzieci / młodzieży, jak i dorosłych).

Uzyskane wyniki sugerują brak danych umożliwiających wnioskowanie na temat skuteczności interwencji psychologicznych i społecznych w celu zmniejszenia częstości występowania zaburzeń psychicznych. Interwencje psychologiczne i społeczne mogą nie mieć znaczenia w porównaniu z interwencjami kontrolnymi w obserwowanym punkcie końcowym u dzieci / młodzieży i u dorosłych (dowody o niskiej lub bardzo niskiej jakości). Nie jest pewne, czy interwencja psychologiczna i społeczna redukują objawy depresji i lęku zarówno u dzieci, jak i u dorosłych oraz czy zmniejszają nasilenie PTSD u dzieci w porównaniu z warunkami kontrolnymi (wszystkie dowody o bardzo niskiej jakości). Nie raportowano zdarzeń niepożądanych związanych z interwencjami. Autorzy sugerują potrzebę dalszych randomizowanych badań kontrolowanych, z bardziej rygorystycznymi pomiarami wyników, w celu oceny skuteczności i potencjalnych skutków ubocznych tych interwencji.

Przełożenie dowodów na praktykę w rehabilitacji chorych po udarze: czy interwencje promujące wdrażanie praktyki opartej na dowodach są skuteczne?

Przekładanie dowodów naukowych na praktykę rehabilitacyjną jest złożonym, w dużej mierze niezbadanym zagadnieniem. Potencjalne problemy zidentyfikowane jako bariery powstrzymujące implementację mogą obejmować czynniki ekonomiczne, organizacyjne, kulturowe i psychologiczne, a także nieskuteczne / opóźnione rozpowszechnianie wiedzy opartej na dowodach wśród profesjonalistów ochrony zdrowia i osób odpowiedzialnych za organizację opieki. W przypadku rehabilitacji poudarowej, pomimo szybko rosnącej liczby wysokiej jakości badań i wytycznych opartych na dowodach, zmiany w praktyce rehabilitacyjnej są niewystarczająco szybkie. W rezultacie większość pacjentów z udarem mózgu na całym świecie nie otrzymuje rehabilitacji opartej na dostępnych dowodach. Aby promować wdrażanie rehabilitacji opartej na dowodach stosuje się i wdraża określone strategie, takie jak warsztaty szkoleniowe, materiały edukacyjne i informację zwrotną dla profesjonalistów na temat uzyskiwanych przez nich wyników.

W 2020 roku Liana S. Cahill i współpracownicy opublikowali przegląd Cochrane mający na celu ocenę, czy interwencje mające na celu promowanie stosowania praktyki opartej na dowodach w rehabilitacji po udarze mogą wpływać na przestrzeganie zalecanego leczenia przez personel ochrony zdrowia i/lub pacjentów, ma wpływ na ich stan zdrowia i samopoczucie, satysfakcję pracowników ochrony zdrowia, opłacalność leczenia i ryzyko efektów ubocznych. Autorzy zamierzali również porównać efekty interwencji dostosowanych i nie dostosowanych do indywidualnych potrzeb, w celu pokonania przeszkód utrudniających implementację.

Zidentyfikowano dziewięć badań z udziałem 12 428 pacjentów i trzy trwające badania jako spełniające kryteria selekcji. Włączone badania dotyczyły rehabilitacji w fazie ostrej, po-ostrej lub rehabilitacji środowiskowej. Większość przebadanych interwencji miała charakter wieloaspektowy, obejmujący spotkania edukacyjne i materiały edukacyjne; W sześciu badaniach oceniono skutki interwencji dostosowanych do konkretnych barier.

Autorzy uznali, że nie można dokonać wiarygodnej oceny wpływu interwencji wdrożeniowych na przestrzeganie przez pracowników ochrony zdrowia opartej na dowodach praktyki rehabilitacji po udarze, ze względu na bardzo niską jakość danych naukowych. Ponadto  zastosowanie badanych strategii nie powodowało żadnej lub powodowało niewielką różnicę w jakości życia związanej ze zdrowiem (dowody o umiarkowanej jakości) oraz niewielką lub żadną różnicę w przestrzeganiu przez pacjentów zalecanego postępowania, oraz niewielki wpływ na dobrostan psychiczny (dowody o niskiej jakości). Żadne z badań nie wykazało wpływu na zamiar zmiany zachowania lub zadowolenie pracowników ochrony zdrowia. Nie wykazano opłacalności interwencji, a dostosowywanie interwencji do zidentyfikowanych barier nie wpłynęło na wyniki kliniczne ani ekonomiczne.

Autorzy podkreślili utrzymujący się brak wiedzy na temat optymalnych sposobów promowania opartych na dowodach praktyk w rehabilitacji po udarze. Ponieważ, jak podkreślają autorzy: „Pełen potencjał rehabilitacji po udarze zostanie zrealizowany jedynie poprzez trwałe wdrażanie wiedzy badawczej do praktyki klinicznej”, należy dążyć do zwiększenia liczby i jakości badań poświęconych temu zagadnieniu. .

06
05.2021

XVI Wirtualny Kongres European Forum for Research in Rehabilitation 23-25 września 2021

W dniach 23-25 września 2021 odbędzie sie XVI, tym razem wirtualna edycja Kongresu Europejskiego Forum Research in Rehabilitation organizowanagoe przez University Rehabilitation Institute Republic of Slovenia w Ljubljanie
Link do programu ramowego
Link do formularza rejestracji. Ulgowa opłata zjazdowa obowiązuje do 10 lipca 2021. 

17
04.2021

Nowości Cochrane Rehabilitation: kwiecień 2021

Czy interwencje poprawiające aktywność fizyczną mają korzystny wpływ na stan zdrowia osób w trakcie i po leczeniu raka jelita grubego bez cech uogólnienia?

Rak jelita grubego jest trzecim spośród najczęściej rozpoznawanych nowotworów złośliwych i drugą przyczyną zgonów z z nimi związanych, przy czym częstość występowania wzrasta w krajach o niskich i średnich dochodach. W przypadku raka jelita grubego w stadium I-III (T1-4 N0-2 M0) strategie terapeutyczne obejmują leczenie resekcję lub resekcję w połączeniu z chemioterapią i/lub radioterapią. Farmakoterapia nowotworów wiąże się z istotnymi fizycznymi i psychologicznymi skutkami ubocznymi. Ponadto 96% osób z rakiem jelita grubego odczuwa związaną z chorobą męczliwość, która wpływa na wydolność w czynnościach codziennych, nastrój i jakość życia (QoL). Co więcej, wśród światowej populacji ozdrowieńców liczącej 3,5 miliona osób, męczliwość związana z rakiem jest zgłaszana w okresie czterech lat po rozpoznaniu. Działania niepożądane związane z rakiem jelita grubego i jego leczeniem obejmują również neuropatię obwodową, osłabienie odporności, zaburzenia trawienia oraz dysfunkcję jelit i pęcherza (w tym nietrzymanie stolca i moczu). Nawrót choroby i niekorzystne skutki mogą dodatkowo wpływać na aktywność fizyczną, codzienną wydajność, nastrój i jakość życia. Siedzący tryb życia został zidentyfikowany jako czynnik ryzyka i konsekwencja męczliwości związanego z rakiem.

Programy aktywizacji fizycznej zostały zaproponowane jako niefarmakologiczne interwencje w celu zmniejszenia negatywnych skutków fizycznych i psychologicznych związanych z rakiem. Programy te obejmują ćwiczenia aerobowe, rozciągające, oporowe oraz koordynacyjne i mogą być nadzorowane lub zlecane do samodzielnego wykonywania, indywidualne lub grupowe. Zdecydowanie zaleca się wczesną mobilizację pooperacyjną (zachęcanie pacjentów po operacji do opuszczania łóżka na dwie godziny w dniu operacji i na sześć godzin w kolejnych dniach, do momentu wypisania ze szpitala). Zwykle ćwiczenia terapeutyczne są zalecane przez okres 12 tygodni po operacji. Program ćwiczeń musi uwzględniać skutki uboczne terapii (np. przewlekła biegunka) i choroby współistniejące (problemy sercowo-naczyniowe, mięśniowo-szkieletowe, krążeniowo-oddechowe).

Pozytywny wpływ aktywności fizycznej odnotowano w badaniach nad rakiem, zarówno w trakcie leczenia onkologicznego, jak i po nim, odnajdując wpływ treningu na wydolność krążeniowo-oddechową, siłę mięśniową i ogólną jakość życia związaną ze zdrowiem. Omawiany przegląd Cochrane przeprowadzono w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa tych interwencji w zakresie zdrowia fizycznego i psychicznego związanego z chorobą osób z rakiem jelita grubego bez cech uogólnienia (sklasyfikowanego jako T1-4 N0-2 M0) leczonych chirurgicznie lub neoadiuwantowo lub z zastosowaniem leczenia uzupełniającego (chemioterapia, radioterapia). Przegląd obejmował 16 badań opublikowanych do czerwca 2019 r., w których wzięło udział 992 osób dorosłych (w wieku od 51 do 69 lat) losowo przydzielonych do grupy obejmującej interwencję w zakresie aktywności fizycznej lub zwykłą opiekę, w której nie było stosowanej aktywności fizycznej. Aktywność fizyczna obejmowała nadzorowane i / lub samodzielnie realizowane ćwiczenia chodu, jazdę na rowerze, jogę, ćwiczenia oporowe, posturalne stosowane przez co najmniej cztery tygodnie.

Wyniki przeglądu sugerują, że interwencje zwiększające aktywność fizyczną mogą zwiększyć wydolność tlenową, zredukować męczliwość, i prawdopodobnie poprawić jakość życia związaną ze zdrowiem. Co więcej, interwencje związane z aktywnością fizyczną prawdopodobnie mają niewielki wpływ lub nie wywierają wpływu na stan psychiczny związany z chorobą podczas krótko- i średniookresowej obserwacji w porównaniu ze zwykłą opieką. Jakość dowodów naukowych oceniono jako niską do umiarkowanej ze względu na małą liczbę badań, małą liczebność prób i ograniczenia metodologiczne. Nie ma pewności, czy aktywizacja poprawia funkcjonowanie fizyczne. Osiem badań z szesnastu uwzględniało badanie zdarzeń niepożądanych, których nie zaobserwowano. Żadne z badań nie uwzględniało czasu przeżycia, ani długiego okresu obserwacji.

Uzyskane wyniki należy interpretować z ostrożnością ze względu na niewielką liczbę badań i niską jakość danych naukowych. Interwencje związane z aktywnością fizyczną mogą być korzystne w przypadku poprawiania tolerancji wysiłku aerobowego, redukcji męczliwości związanej z rakiem i jakości życia związanej ze zdrowiem w okresie obserwacji do sześciu miesięcy. Trening fizyczny może powodować drobne zdarzenia niepożądane.

Zaobserwowane niedoskonałości metodologiczne oraz niejednolity sposób raportowania wyników interwencji związanych z aktywnością fizyczną i pomiaru zdarzeń niepożądanych jest przesłanką dla rekomendacji dalszych randomizowanych badania kontrolowanych o dużej mocy próby, stosujących właściwą metodologię i długi czas obserwacji. Szczególne znaczenie ma odpowiednie raportowanie efektów ubocznych.

Czy wyobrażanie ruchu jest użyteczną metodą poprawiania funkcji chodu po udarze?

Udar mózgu jest jedną z głównych przyczynę niepełnosprawności i zgonów na całym świecie. Osoby po udarze mózgu często zgłaszają redukcję szybkości chodu i ograniczenie niezależności w codziennych czynnościach. Interwencje rehabilitacyjne, a w szczególności poprawianie wzorca chodu, pomaga pacjentowi w wyzdrowieniu i funkcjonowaniu oraz polepsza jakość życia.

Wyobrażanie ruchu to technika określana z grupy ćwiczeń umysłowych, podczas których ruch jest wyobrażany jest ruch, ale nie jest on realnie wykonywany. Wyobrażanie ruchu w trakcie rehabilitacji może mieć charakter zewnętrzny (wizualny), w którym ćwiczący wyobraża sobie siebie z perspektywy obserwatora oraz wewnętrzny (kinestetyczny), w którym ćwiczący wyobraża sobie odczucie ruchu ciała (perspektywa pierwszej osoby). Z neurofizjologicznego punktu widzenia wyobrażenie ruchu pobudza system neuronów lustrzanych, populację neuronów wzrokowo-ruchowych zlokalizowanych w dolnym płacie ciemieniowym i korze przedruchowej, aktywowanych podczas wykonywania lub obserwacji ruchów. Wyobrażenie ruchu jest uważane za prostą, bezpieczną i tanią technikę pomocną w promowaniu reorganizacji korowej i przywracania sprawności u pacjentów po udarze.

Omawiany Przegląd Cochrane obejmował 11 badań z udziałem 762 osób po udarze w wieku od 50 do 78 lat. Podstawowym wynikiem była cechy chodu - szybkość mierzona metodami analizy biomechanicznej i lub testami chodu, zależność od pomocy osoby drugiej. Inne wyniki obejmowały pokonany dystans, funkcje ruchowe, i zdarzenia niepożądane (w tym ból, upadki i zgony).

We wszystkich badaniach porównywano wyobrażenie ruchu z innymi interwencjami. Czas leczenia w grupach badanych wahał się od dwóch do ośmiu tygodni.

Zidentyfikowano obecność dowodów o bardzo niskiej pewności dotyczących krótkoterminowych korzyści z wyobrażenia ruchowego w zakresie szybkości chodzenia, samodzielności chodu, przebytego dystansu, funkcji ruchowej w porównaniu z innymi terapiami. Wyobrażenie ruchu , jak i porównawcze interwencje uwzględnione w analizowanych badaniach mogą nie powodować znaczących zdarzeń niepożądanych, nawet jeśli nie jest możliwa ocena pewności dowodów.

Przegląd ten wykazał pewne niespójności dotyczące metodologii, brak danych statystycznych i niepełne opisy interwencji. W żadnym badaniu nie porównywano wyobrażenia ruchowego z interwencją placebo lub brakiem interwencji. Potrzebne są dalsze randomizowane badania kontrolowane, których celem jest standaryzacja czasu zastosowania omawianej metody i zapewniające długoterminowe obserwacje.

12
03.2021

20 kwietnia 2021: I2-CORT: INNOVATION AND IMPLEMENTATION OF COMPLEX REHABILITATION TECHNOLOGY: STATE-OF-THE-ART IDEAS AND SOLUTIONS/PRODUCTS: interregionalne sympozjum

Wiele użytecznych innowacyjnych technologii w rehabilitacji nie zyskuje popularności poprzez fakt braku ich wdrożenia.  Ich upowszechnienie mogłoby poprawić efektywność interwencji w oddziałach rehabilitacji, ułatwić terapię w warunkach domowych, a także wspomóc codzienne funkcjonowanie pacjentów. Celem euroregionalnej sieci I2-CoRT jest wypełnienie luki między opieką zdrowotną, innowacjami w zakresie technologii rehabilitacji i wiedzą dzięki wsparciu programu Interreg V-A Euregion Moza-Ren.

Partnerzy projektu serdecznie zapraszają na sympozjum internetowe organizowane 20 kwietnia 2021 roku poświęcone współczesnym koncepcjom  i rozwiązaniom w zakresie wdrażania złożonych technologii rehabilitacji, podczas którego przedstawione zostaną rezultaty projektu i2-CoRT dotyczące opracowanych technologii i jej zastosowań w rehabilitacji. Zaprezentowane zostaną również trzy kliniczne ośrodki badawcze zaangażowane w program i2-CoRT.

Poniżej znajduje się program sympozjum.

Udział jest bezpłatny dla zarejestrowanych uczestników. LINK DO REJESTRACJI.

Termin rejestracji upływa 17 kwietnia 2021 roku

Załączniki:
Pobierz plik (i2-CoRT_programme_short.pdf)i2-CoRT_programme_short.pdf[ ]2497 kB